Ψαριά 23/03/14

H πρώτη ψαριά του 2014 για τους megapsarades είναι γεγονός. Έπρεπε να φτάσουμε τέλη Μάρτη για να χαρούμε ένα τσίμπημα, να δούμε ένα λέπι, να κάνουμε χαβαλέ με τον ένα και μοναδικό megapsara Orto !

7 και μισή έγραφε η ώρα όταν βάλαμε μπρος την καινούρια μας μηχανή. Ένα ζεστό και ηλιόλουστο πρωινό ψάρεμα μας περίμενε. Ο Νικήτας εφοδιασμένος με

είχε προστασία από τον ήλιο και μαζί την καζούρα των megapsaradon που γελούσαν για ακόμα μία φορά και έλεγαν ότι μυρίζει γκόμενα, και ο ήλιος τον Μάρτη δεν καίει. Ιδού τι πάθανε οι κύριοι

Μετά από 4 ώρες ψαρέματος ο απολογισμός δεν ήταν καθόλου κακός. 75 ψάρια εκ των οποίων οι περισσότερες τσέρουλες, αρκετές λίγδες και σπάροι, λίγα σαφρίδια και λιθρίνια.
Παρακάτω παραθέτω μερικές φωτό από την ημέρα αυτή που κλείδωσε με τον καλύτερο τρόπο,με το ψήσιμο των ψαριών στην ψαροταβέρνα άνεμος !

Το ψάρεμα της Συναγρίδας

Κείμενο: Δημήτρης Αναγνώστου

 

Η συναγρίδα, το άλογο της θάλασσας, όπως το ονόμαζαν οι παλιοί ψαράδες, θεωρείται ένα από τα πιο δυνατά ψάρια της Μεσογείου, και οπωσδήποτε είναι και ο διακαής στόχος του ερασιτέχνη ψαρά να καταλογίσει ένα τέτοιο θήραμα στη συλλογή του. Σίγουρα η αρπαγή τής συναγρίδας δεν είναι εύκολη υπόθεση, αλλά χρειάζεται υπομονή και επιμονή, ώστε το όνειρο να γίνει πραγματικότητα. Καταρχάς, πάμε να δούμε για τι ψάρι μιλάμε:

H συναγρίδα ανήκει στην οικογένεια των Σπαριδών, όπως και ένα άλλο αξιόλογο ψάρι, το φαγκρί. Είναι πελαγίσιο ψάρι και πολύ διαδεδομένο τόσο στη Μεσόγειο θάλασσα, αλλά και στον Ανατολικό Ατλαντικό. Είναι ένα σαρκοφάγο, πονηρό και πάρα πολύ επιθετικό ψάρι, που κατά την επίθεσή του προσπαθεί να κατασπαράξει τη λεία του με τη μία.

Έχει σώμα οβάλ και επίπεδο στα πλάγια. Έχει μεγάλο κεφάλι και το στόμα της είναι εφοδιασμένο με πανίσχυρους κυνόδοντες και στις δύο σιαγόνες. Το ραχιαίο πτερύγιο της συναγρίδας είναι ενιαίο, και το εδρικό πιο κοντό. Το χρώμα της είναι ροζ-ασημί με χρυσοκόκκινες ανταύγιες. Τα χρώματα αυτά επηρεάζονται σημαντικά από την ηλικία του ψαριού αλλά και από το περιβάλλον όπου βόσκει. Το βάρος της μπορεί να φτάσει και τα 12 κιλά.

Η συναγρίδα συγκαταλέγεται στα βυθόψαρα και ζει κυρίως σε καθαρά νερά και σε αμμώδεις βυθούς, πετρώδεις ή βραχώδεις, με πλούσια βλάστηση, σε βάθος από 10 μέτρα μέχρι και πολύ μεγαλύτερο, που μπορεί να φτάσει και τα 200 μέτρα. Σε νεαρή ηλικία η συναγρίδα φαίνεται να είναι κοινωνικό ψάρι, αφού βόσκει κοπαδιαστά, ενώ οι μεγαλύτερες ζουν μοναχικά.

Τρέφεται κυρίως από μικρότερα ψάρια όπως μαρίδες, γόπες, σαυρίδια και άλλα. Επίσης, τρέφεται με μαλάκια, ενώ θεωρείται και ο κύριος εχθρός τής σμέρνας, την οποία και κόβει στα δύο χωρίς καμία δυσκολία. 

Η συναγρίδα μπορεί να ψαρευτεί καθ’ όλο το χρόνο, αλλά μεταξύ των μηνών Ιούνιο-Ιούλιο αναπαράγεται και ανεβαίνει σε μικρότερα βάθη, οπότε μέσα σε αυτήν την περίοδο έχουμε περισσότερες πιθανότητες για την αρπαγή της συναγρίδας. 

Τέλος, έχει εξαιρετική γεύση, αφού το συγκεκριμένο ψάρι ανήκει στην Α’ κατηγορία.  

Πώς ψαρεύετε η συναγρίδα

H Συναγρίδα ερασιτεχνικά ψαρεύεται επιτυχώς με τη συρτή βυθού. Όμως, τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά για τους άπειρους συρταδόρους, γιατί θα πρέπει να έχουν κατά νου κάποιες εξιδικευμένες τεχνικές, όπως για παράδειγμα το σωστό διάβασμα του βυθού, για να αποφεύγονται πολλαπλά σκαλώματα. Εδώ μπορούμε να διαβάσουμε το σχετικό κεφάλαιο, ώστε να πάρουμε κάποιες πληροφορίες σχετικά με την τεχνική του ψαρέματος. Επίσης, για επιθυμητά αποτελέσματα, η επιλογή του σωστού δολώματος, είτε αυτό είναι ζωντανό ή τεχνητό, παίζει σπουδαίο ρόλο, ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν κατά την ώρα του ψαρέματος.

Η συναγρίδα ψαρεύεται με μεγάλη επιτυχία με τη χρήση ζωντανού δολώματος όπως είναι το καλαμάρι, η ζαργάνα, μικρά αφρόψαρα, ακόμη και με τη ζωντανή καλόγρια, που θεωρείται ένα πολύ καλό δόλωμα. Όμως, η χρήση νωπού ή κατεψυγμένου δολώματος όπως γαρίδα, καλαμάρι, χταπόδι, θεωρείται εξίσου καλή. Όπως θα δούμε σε επόμενο κεφάλαιο, η συναγρίδα ψαρεύεται με επιτυχία με την καινούργια τεχνική Tenya όπου η χρήση ζωντανού, νωπού, κατεψυγμένου ή ακόμη αποξηραμένου δολώματος, αφήνει καλά αποτελέσματα. 

 

Ένας άλλος τρόπος ψαρέματος είναι ο παράκτιος, με τη χρήση καλαμιού. Το rock fishing είναι η πιο διαδεδομένη τεχνική, αλλά και εδώ τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Απαιτεί πείρα και οπωσδήποτε πολύ καλό εξοπλισμό, όπως καλάμια με δυνατά actions, μηχανάκια μπροστινών φρένων ικανά για δυνατές έλξεις, πετονιές ή νήματα εξίσου καλής ποιότητας. Αναφέραμε πιο πάνω ότι η συναγρίδα είναι αρπακτικό και παράλληλα παμπόνηρο ψάρι. Προσπαθεί να κατασπαράξει τη λεία του. Αυτό συμβαίνει και με το δόλωμά μας. Αφού το ψάρι εντοπίσει το δόλωμά μας, θα το πιάσει, και με τη βοήθεια των ισχυρών δοντιών της θα προσπαθήσει να το ρουφήξει, να το σπάσει και να το οδηγήσει πιο βαθιά, ώστε με την ησυχία του να το φάει. Εκεί είναι που θα πρέπει ο ερασιτέχνης ψαράς να προσέξει. Από τη στιγμή που το ψάρι θα τσιμπήσει, αρχίζει και το μαρτύριο και η αγωνία μέχρι που το ψάρι να σπάσει και βγει στην επιφάνεια, πράγμα πολύ δύσκολο. Η περίπτωση να μας κόψει το παράμαλλο είναι μεγάλη. Γι’ αυτό οι περισσότεροι ψαράδες χρησιμοποιούν λεπτό συρματόσχοινο, ώστε να μειώνουν τις πιθανότητες για χάσιμο του ψαριού. Κατ’ εμέ, οι πιθανότητες να βρούμε συναγρίδες είναι περισσότερες, και πολύ λιγότερες να τις βάλουμε στο πανέρι μας. Η συναγρίδα θα κάνει κεφάλια και θα προσπαθήσει μέχρι και στο τέλος της μάχης να ξαγκιστρωθεί ή να μας κόψει τα παράμαλλα. Θα πρέπει ο ψαράς τη συγκεκριμένη στιγμή να δουλέψει τα φρένα του σωστά, και δεν θα πρέπει σε καμιά περίπτωση να αφήσει το καλάμι, μηχανισμό, πετονιές ή νήμα να ξεπεράσουν το όριο θραύσης τους, γιατί οπωσδήποτε αυτό που θα επιτύχουμε σε αυτήν την περίπτωση είναι είτε να κάνουμε ζημιά είτε να μας φύγει το ψάρι είτε και τα δύο. Το καλό με τη συναγρίδα είναι ότι σπάνια θα προσπαθήσει να βραχώσει, όπως γίνεται με τον ροφό, αφού αγκιστρωθεί, αλλά θα το παλέψουμε πιο πάνω στο βυθό οπότε έχουμε έναν άσσο στο μανίκι μας. Με πολλή υπομονή και με τον σωστό χειρισμό είναι σίγουρο ότι το ψάρι θα γίνει δικό μας. Επίσης, κάτι άλλο που πρέπει να προσέξουμε κατά το ψάρεμα της συναγρίδας είναι ο τρόπος δόλωσής μας. Είτε ζωντανό είτε νωπό ή κατεψυγμένο, το δόλωμα θα πρέπει να είναι τέτοιο ώστε να μην πονηρέψουμε το ψάρι. Το αγκίστρι ή τα αγκίστρια μας θα πρέπει να καλύπτονται από το δόλωμα και να εξέχει μόνο το αρπάδι που ίσα-ίσα να φαίνεται. Αυτό βέβαια εναπόκειται πάντα στην εμπειρία του εκάστοτε ψαρά το πώς θα δουλέψει σωστά το δόλωμα.

Τα παράμαλλά μας θα είναι μονά, με ένα αγκίστρι και θα πρέπει να είναι αρκετά μεγάλα, περίπου 2 μέτρα, με πετονιά 0,45 αόρατη. Η μάνα θα είναι 0,50 εξίσου καλής ποιότητας, ενώ το βαρίδι περαστό τύπου ελιάς. Σε άλλες περιπτώσεις που ψαρεύουμε casting σε πιο στρωμένους βυθούς, μπορούμε εύκολα να χρησιμοποιήσουμε το βαρίδι τύπου άγκυρας. Το βάρος του βαριδιού θα είναι ανάλογο με το βάθος όπου ψαρεύουμε. Στην περίπτωση που θα χρησιμοποιήσουμε βαρίδι άγκυρα, θα πρέπει το παράμαλλό μας να δεθεί 10-15 εκατοστά από το βαρίδι. Το αγκίστρι μας θα πρέπει να είναι δυνατό, οπότε σε αυτήν την περίπτωση ένα 4/0 είναι ιδανικό. Μπορεί όμως να χρησιμοποιηθεί και μεγαλύτερο, αφού το συγκεκριμένο ψάρι διαθέτει μεγάλο στόμα που δεν θα δυσκολευτεί να το καταπιεί.

Η συναγρίδα μπορεί να ψαρευτεί με επιτυχία και με καθετή από σκάφος και επίσης και με διπλά αγκίστρια. Εδώ, βέβαια, όπως και με κάθε τεχνική, η τύχη είναι ο ουσιαστικότερος παράγοντας.

Aς μην παραλείψουμε και τους ψαροτουφεκάδες, που και γι’ αυτούς η συναγρίδα είναι από τα πιο αξιόλογα θηράματά τους. Αν και, όπως είπαμε, το ψάρι είναι φιλύποπτο, εντούτις την πατάει με τους καρτεριάρηδες ψαροτουφεκάδες.

Τέλος, η συναγρίδα ψαρεύεται με μεγάλες επιτυχίες και με τη χρήση του χοντρού παραγαδιού. Σε αυτήν την περίπτωση, το καλαμάρι, η σαρδέλα και η μαρίδα θεωρούνται πολύ καλά δολώματα. Εάν δολώσεις στα μισά αγκίστρια ζωντανό δόλωμα, οι πιθανότητες να πετύχεις μια πολύ καλή συναγρίδα είναι μεγάλη.

 

πηγή:http://www.waterboys.gr

Τεχνικές ψαρέματος με μολύβι φύλακα και ζόκα

Το ψάρεμα με μολύβι φύλακα και ζόκα, αποτελούν δύο από τους κορυφαίους τρόπους σύλληψης μεγάλων «καθαρών» ψαριών. Πρόκειται βέβαια για είδη ψαρέματος με τα οποία ασχολούμεθα εδώ και αρκετά χρόνια με πολύ καλά αλιευτικά αποτελέσματα.

Η προετοιμασία ξεκινά από την αρχή της εβδομάδας, ετοιμάζοντας τα αλιευτικά εργαλεία όπως γυαλίσματα, ζόκες, πετονιές, καλάμια και ότι άλλο χρειάζεται για τα δυο προαναφερόμενα ψαρέματα, αφήνοντας για το τέλος την προετοιμασία των σκαφών και πραγματικά την «τελευταία στιγμή» την προμήθεια του δολώματος ώστε να ακόμη και ζωντανό είτε πρόκειται για ψάρι, σουπιά ή καλαμάρι.

Ψάρεμα με ζόκα

Η ζόκα εμφανισιακά είναι ένα απλό αλιευτικό εργαλείο αλλά στην πράξη ψαρεύοντας με αυτή στον βυθό, θα πρέπει να τη χειριστούμε σωστά για να αποδώσει. Πολλοί σνομπάρουν το είδος αυτό του ψαρέματος γιατί το θεωρούν περιττό ή δεν το γνωρίζουν, η ουσία όμως είναι ότι η ζόκα αποτελεί ένα από τα άριστα αλιευτικά εργαλεία. Αποτελείται από ένα αγκίστρι ενσωματωμένο σ' ένα κομμάτι μολυβιού που έχει την όψη σκελίδας σκόρδου με μια τρύπα στην άκρη της όπου δένουμε την πετονιά μας. Το σχήμα αυτό μοιάζει με ψεύτικο ψαράκι. Η ζόκα πρέπει να είναι λεία και γυαλισμένη ώστε να λάμπει και να φαίνεται - τα ψάρια βλέπουν σχετικά μακριά γιατί έχουν υπερμετρωπία. Το γυάλισμα επιτυγχάνεται εύκολα με ψιλό γυαλόχαρτο, σμυριδόπανο, ακόμη και με σύρμα κατσαρόλας σαν αυτό που χρησιμοποιούν οι νοικοκυρές για το πλύσιμο των μαγειρικών σκευών. Κατά το γυάλισμα καλό είναι να φοράμε γάντια μιας χρήσεως.

Ο τρόπος ψαρέματος

Με τη ζόκα ψαρεύουμε από τη βάρκα κρεμαστά, ανεβοκατεβάζοντας σιγά ? σιγά. Το ψάρεμα αυτό μπορεί να γίνει την αυγή αλλά και τη νύκτα με φεγγάρι. Όταν ψαρεύουμε με ζόκα φροντίζουμε να βρίσκεται το αλιευτικό μας εργαλείο όχι πατωτά, αλλά λίγο πιο πάνω, έως και μισό μέτρο. Στο ψάρεμα με ζόκα πρέπει να ενεργούμε γρήγορα και σταθερά. Μόλις το ψάρι τραβήξει θα πρέπει να κάνουμε μια απότομη κίνηση για να αγκιστρωθεί και αμέσως μετά να παίρνουμε μερικά μέτρα πετονιά, πριν το ψάρι βραχώσει. Αφού πάρουμε δυο τρία μέτρα, μετά μαζεύουμε την πετονιά και οδηγούμε το ψάρι στη βάρκα με τον τρόπο που ξέρουμε, φροντίζοντας δηλαδή να αντιδρούμε ανάλογα στα τραβήγματα ή τα κεφάλια του. Γάντζος ή απόχη είναι απολύτως απαραίτητα για να φέρουμε το ψάρι από τη θάλασσα στο σκάφος. 

Το μέγεθος

Περνάμε το αγκίστρι της ζόκας στο σώμα της μεγάλης γαρίδας και το «αγκίστρι - κλέφτη» στο κεφάλι της. Με αυτό τον τρόπο, όπως κι αν κτυπήσει το ψάρι δύσκολα θα ξεφύγει από το αλιευτικό μας εργαλείο. Η διάμετρος της πετονιάς που δένουμε τη ζόκα απευθείας, είναι 50 έως 70 χιλιοστά.

Στο εμπόριο κυκλοφορούν ζόκες διαφόρων μεγεθών με μεγάλα και μικρά αγκίστρια. Για ψάρια 3κιλα και πάνω χρησιμοποιούμε ζόκες από 3 έως 8 νούμερο, ενώ κάποιες φορές χρησιμοποιούμε κι έναν «κλέφτη». Περνάμε το αγκίστρι της ζόκας στο σώμα της μεγάλης γαρίδας και το «αγκίστρι ? κλέφτη» στο κεφάλι της. Με αυτό τον τρόπο, όπως κι αν κτυπήσει το ψάρι δύσκολα θα ξεφύγει από το αλιευτικό μας εργαλείο. Η διάμετρος της πετονιάς που δένουμε τη ζόκα απευθείας, είναι 50 έως 70 χιλιοστά. Μπορούμε όμως να χρησιμοποιήσουμε μάνα εβδομηντάρα και παράμαλλο 4 έως 5 μέτρα επίσης 70 χιλιοστών αόρατο. 

Το δόλωμα

Ως δόλωμα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ζωντανό ψαρι (κεφαλόπουλο, μελανούρι, γύλο κλπ), ασπροδόλι (σουπιά, καλαμάρι), ή γαρίδα, όπου πριν ξεκινήσουμε το ψάρεμά μας επισκεπτόμαστε την ψαραγορά και την αγοράζουμε φρέσκια-φρέσκια.

Οι τόποι

Με ζόκα ψαρεύουμε πάνω από ξέρες και τραγάνες, ή τροκάδες, εκεί δηλαδή που συνήθως συχνάζουν τα καλά ψάρια και πάντα λίγο πιο πάνω από τον βυθό, σε βαθιά και καθαρά νερά.

 Με μολύβι φύλακα

Το μολύβι-φύλακας είναι από τα καλύτερα συστήματα βύθισης για τη σύλληψη μεγάλων ψαριών. Με αυτό το σύστημα μπορούμε να νιώσουμε ξεκάθαρα το τσίμπημα του ψαριού με το καλάμι στο χέρι, και να το καρφώσουμε, νιώθοντάς το από την πρώτη στιγμή.

Πετονιές και νήματα

Ενα πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε, είναι το πώς θα καταφέρουμε τα δολώματά μας να φτάσουν σε βάθος μεγάλο βάθος χρησιμοποιώντας όσο το δυνατόν πιο ελαφριά μολύβια, για να έχουμε μεγαλύτερη ευαισθησία και να μην πονηρευτεί το ψάρι τη στιγμή που επιτίθεται στο δόλωμα. Γι' αυτό, στην αρχή περιορίζουμε τη διάμετρο της πετονιάς, ώστε να ελαττώσουμε την υδροδυναμική τριβή της στο νερό.

Ετσι χρησιμοποιούμε πολύ λεπτές πετονιές (0,30-0,35), με πολύ μικρή ταχύτητα του σκάφους, γύρω στον έναν κόμβο, με μολύβια 350-400 γραμμάρια και καλάμια 12-20 λίμπρες, για να μην λυγίζουν υπερβολικά από την τριβή της πετονιάς και του μολυβιού. Τα νήματα -τα οποία και προτείνουμε- μας εξασφαλίζουν πολύ μικρή διάμετρο σε σχέση με την αντοχή τους, και απόλυτη έλλειψη ελαστικότητας, γεγονός που μας επιτρέπει να αντιλαμβανόμαστε άμεσα τα τσιμπήματα του ψαριού για να το καρφώνουμε ακριβώς τη στιγμή που πρέπει.

Για παράδειγμα με νήμα 12-20 λιμπρών, μπορούμε να φτάσουμε στα βάθη που ζουν οι συναγρίδες χρησιμοποιώντας μολύβια 150-250 γραμμαρίων, διαθέτοντας ακόμη αρκετό περιθώριο αντοχής της μάνας. Είναι φανερό ότι αν βρεθούμε σε περιοχή όπου συχνάζουν μεγάλες συναγρίδες, θα χρειαστεί να βάλουμε μάνα 30 λιμπρών και να αυξήσουμε το βάρος των μολυβιών στα 300 γραμμάρια.

Επιλογή τόπου και τεχνική

Με το βυθόμετρο βρίσκουμε τα ψάρια, που συνήθως συχνάζουν σε απότομες πλαγιές, που πέφτουν σε λασπώδεις βυθούς.

Ενα από τα μικρά μυστικά στο ψάρεμα με μολύβι φύλακα, είναι η επιμονή. Κάποιοι, μετά από μερικά περάσματα πάνω σε μια ξέρα χωρίς τσιμπήματα, αλλάζουν περιοχή ή σταματούν να ψαρεύουν. Μπορεί τα μαγιάτικα, που θα βρεθούν στην περιοχή να επιτεθούν αμέσως στο δόλωμα, αλλά υπάρχουν και ψάρια όπως η Συναγρίδα ή το φαγκρί που αντιδρούν εντελώς διαφορετικά, εφόσον δεν κυνηγούν συνέχεια. Είναι λοιπόν απαραίτητο να επιμείνουμε, ειδικά αν είμαστε απόλυτα σίγουροι για την επιλογή του τόπου.

Ενας άλλος σημαντικός παράγοντας, είναι το δόλωμα. Μια συναγρίδα, ή ένας Τσαούσης δύσκολα θα αδιαφορήσουν σε μια σουπιά, σε ένα καλαμάρι, ή σε μια φρέσκια γαρίδα, ενώ εναλλάσσοντας δόλωμα, μπορεί να έχουμε μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας.

Η επίθεση του ψαριού

Έρχονται στο δόλωμα με δύναμη και η Σφυρίδα επίσης. Η επίθεση της Συναγρίδας όμως φαίνεται από μικρά ξερά χτυπήματα, που μόλις τα αντιληφθούμε πρέπει να πιάσουμε το καλάμι και να το χαμηλώσουμε προς το νερό για να καρφώσουμε δυνατά. Μόλις το ψάρι καρφωθεί τραβάει κατευθυνόμενο προς τον βυθό αλλά δύσκολα κατορθώνει να κόψει την πετονιά. Μπορεί όμως να βραχώσει, όπου σ' αυτή την περίπτωση θα πρέπει να κινήσουμε το σκάφος κατακόρυφα με το ψάρι και με επιδέξιες κινήσεις να το φέρουμε επάνω, διαφορετικά το παράμαλλο θα τριφτεί, θα κοπεί και θα το χάσουμε.

Οσον αφορά τη σφυρίδα, μόλις αρπάξει, παίρνουμε αμέσως 3 - 4 μέτρα ώστε να μην προλάβει να «βραχώσει» -όπου σε τέτοια περίπτωση θεωρούμε δεδομένο ότι τη χάσαμε- ενώ την ανεβάζουμε ευκολότατα, ειδικά από τα μεσόνερα και πάνω γιατί έχει βγάλει και φούσκα.

πηγή :  http://www.ethnos.gr
Kείμενο - Φωτογραφίες: Νίκος Λυμπερόπουλος

Fishing Trophy για το μεγαλύτερο ψάρι του 2014 !

Ξεκίνησε και επίσημα η μάχη για το ποιος megapsaras θα βγάλει το μεγαλύτερο ψάρι το 2014.
Οι όροι έχουν ως εξής

1. Το ψάρι για να θεωρηθεί έγκυρο πρέπει να ζυγιστεί-φωτογραφηθεί με ζυγαριά ακριβείας και παρουσία τουλάχιστον ενός ακόμα megapsara.
2. Στα ψάρια μετράνε και οι δράκαινες αλλά όχι σαλάχια,καλαμάρια,σουπιές,χταπόδια και ότι άλλο θαλασσινό δεν έχει το σχήμα του ψαριού. (σμαίρνες, χελώνες, φίδια κλπ)
3. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί οποιοδήποτε μέγεθος αγκιστρίου, οποιοδήποτε δόλωμα (ζωντανό ή κατεψυγμένο), οποιοσδήποτε τρόπος ψαρέματος καθετή,συρτή, jigging όπως και πολυάγκιστρα, ψαράκια, πιατάκια, ζόκες αλλά δεν επιτρέπεται παραγάδι,δίχτυ, ψαροντούφεκο, καμάκι και δυναμίτης.
4. Ο διαγωνισμός για την ανάδειξη του megapsara που έβγαλε το μεγαλύτερο ψάρι λήγει στις 23:59 31/12/2014.
5. Δεν υπάρχει κάποιο χρηματικό έπαθλο για τον νικητή αλλά είναι ευπρόσδεκτες οι χορηγίες !

 Ο megapsaras που θα κερδίσει το διαγωνισμό θα τιμηθεί με το κύπελλο που θα αναγράφει το όνομα του σε πλακέτα σε τελετή που θα γίνει στις αρχές του 2015 !

 Εύχομαι καλή επιτυχία σε όλους τους megapsarades !