FishBase

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 οι Daniel Pauly (διευθυντής σήμερα στο Fisheries Centre, Πανεπιστήμιο του British Columbia, Καναδάς) μαζί με τον Rainer Froese (Leibniz-Institut fur Meereswissenschaften, IfM-GEOMAR, Κίελο, Γερμανία) , συνέλαβαν την ιδέα να δημιουργήσουν μια ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια για τα ψάρια. Αυτή η ιδέα έγινε πραγματικότητα στις αρχές της δεκαετίας του 1990 με την πρώτη μαζική έκδοση της FishBase σε CD-ROM το 1995, που ακολουθήθηκε από πολλές αναβαθμίσεις.Το 1998 ωστόσο εμφανίστηκε στο διαδίκτυο (www.fishbase.org) και από τότε αναβαθμίζεται και ενημερώνεται συνεχώς. To 2000 συγκροτήθηκε το Fishbase Consortium (FBC), το οποίο αποτελείται από 7 μέλη. Το 2004 το Consortium διευρύνθηκε με τη συμμετοχή του ΑΠΘ (Τμήμα Βιολογίας, Τομέας Ζωολογίας) που εκπροσωπείται από τον αν. καθηγητή Κ.Ι. Στεργίου. Daniel Pauly Σήμερα, η FishBase είναι η μεγαλύτερη ηλεκτρονική, επιστημονική εγκυκλοπαίδεια για τα ψάρια και δέχεται περίπου 24 εκατομμύρια επισκέπτες το μήνα. Περιέχει γενικά στοιχεία για τη βιολογία και οικολογία (π.χ., ηλικία, αύξηση, αναπαραγωγή, θνησιμότητα και τροφικό επίπεδο) 30.000 περίπου ειδών, 259.300 κοινές ονομασίες ψαριών σε διάφορες γλώσσες (μεταξύ των οποίων και η ελληνική), περισσότερες από 44.500 φωτογραφίες ψαριών, γραμματόσημα με ψάρια, βίντεο και ήχους ψαριών, χάρτες εξάπλωσης και Rainer Froese βιοποικιλότητας, στοιχεία αλιευτικής παραγωγής ανά οικοσύστημα, και πολλές άλλες πληροφορίες. Επιπλέον, υπάρχει ένα γλωσσάρι με επιστημονικούς όρους που αφορούν στη βιολογία και οικολογία των ψαριών. Η ηλεκτρονική αυτή εγκυκλοπαίδεια φτιάχτηκε έτσι ώστε να είναι εύκολη στη χρήση της από τον οποιοδήποτε έχει βασικές γνώσεις αναζήτησης στο διαδίκτυο. Μέσα από αυτό το πρίσμα, γίνεται μια συνεχής προσπάθεια αναβάθμισης των υπηρεσιών που προσφέρει η FishBase, ενώ ήδη έχει μεταφραστεί και σε άλλες γλώσσες στις οποίες συμπεριλαμβάνεται και η ελληνική, εκτός από την αγγλική. Παρότι θα ήταν πάρα πολύ δελεαστικό να περιγράψει κανείς όλες τις δυνατότητες που προσφέρει η FishBase, ωστόσο θα περιοριστούμε στις πιο καθημερινές και άμεσες εφαρμογές της (π.χ., ποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει τη FishBase, με ποιο τρόπο και γιατί) και θα σας προτρέψουμε να την επισκεφθείτε στο διαδίκτυο για να ανακαλύψετε το θαυμαστό κόσμο των ψαριών μόνοι σας!!! Κώστας Στεργίου Η ξενάγηση μπορεί να αρχίσει από το σύνδεσμο “Περιήγηση στη Fishbase” απ΄ όπου μπορεί να γίνει μια σύντομη, αλλά λεπτομερής περιήγηση στη δικτυακή έκδοση της εγκυκλοπαίδειας και να γνωρίσει ο επισκέπτης τα διάφορα πεδία αναζήτησης πληροφοριών. Μέσα από αυτά ο χρήστης μπορεί να βρει απαντήσεις σε απλά ερωτήματα που προκύπτουν από την ενασχόληση με τα ψάρια. Για παράδειγμα, τα ενυδρεία έχουν μπει στα πιο πολλά σπίτια τα τελευταία χρόνια. Και ποιος δε θα ήθελε να μάθει περισσότερα για το αγαπημένο του ψαράκι; Πού ζει στη φύση, τί τρωει, πόσο ζει, κάθε πότε γεννάει και, κυρίως, πώς να το κάνει πιο ευτυχισμένο στο καινούργιο του “σπίτι” (π.χ., συνθήκες θερμοκρασίας νερού, άλλα είδη που μπορούν να του κάνουν παρέα). Ακόμα, όταν παρατηρούμε το βυθό ή ψαρεύουμε συναντάμε είδη τα οποία βλέπουμε για πρώτη φορά. Η αναγνώρισή τους, χρησιμοποιώντας τη FishBase, μπορεί να γίνει διασκέδαση αφού υπάρχουν εικονογραφημένα εργαλεία ταξινόμησης (κλείδες – “Προσδιορισμός”), που μπορούν εύκολα να χρησιμοποιηθούν από μη-ειδικούς. Ακόμα και αν μια τέτοια προσπάθεια αποβεί άκαρπη, τότε στέλνοντας απλά μια φωτογραφία, συνοδευόμενη από ορισμένες βασικές πληροφορίες (π.χ. χώρα, περιοχή, ημερομηνία), χρησιμοποιώντας το σύνδεσμο “FishWatcher”, ειδικοί από όλον τον κόσμο προσδιορίζουν το ψάρι για εσάς. Πάρα πολλοί δύτες από όλον τον κόσμο έχουν συνεισφέρει φωτογραφίες τους και πληροφορίες που αφορούν στην εξάπλωση των ψαριών μέσα από αυτό το σύνδεσμο. Η περιβαλλοντική εκπαίδευση είναι πλέον πραγματικότητα σε όλα τα ελληνικά σχολεία. Η FishBase μπορεί να χρησιμοποιηθεί από μαθητές όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης για να μάθουν τα ψάρια διασκεδάζοντας. Αυτό μπορεί να γίνει με το “Κουίζ για ψάρια ”. Εκεί μπορούν να γνωρίσουν τα ψάρια προσπαθώντας να τα ταυτοποιήσουν στηριζόμενοι σε οικολογικά (“Biodiversity Quiz”) ή σε ταξινομικά χαρακτηριστικά (“Species – Family Quiz”), αλλά ακόμα και σε ήχους (“Fishsound Quiz”). Επιπλέον, οι πληροφορίες που περιέχονται σε αυτήν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο εργασιών στο πλαίσιο τόσο του παραπάνω μαθήματος όσο και στις δραστηριότητες που αναπτύσσονται στο πρόγραμμα “Ευέλικτης Ζώνης” που εφαρμόζεται πλέον στα περισσότερα σχολεία πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Τέλος, η FishBase αποτελεί σημαντικό εργαλείο και για τις ανώτερες βαθμίδες εκπαίδευσης (“Μαθήματα Ιχθυολογίας” και “Βιβλίο της FishBase”), κάτι που ήδη εφαρμόζεται στο Τμήμα Βιολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Παράλληλα, η χρήση της θα μπορούσε να επεκταθεί και στα “Κέντρα Ενημέρωσης Κοινού”, όπου ο επισκέπτης θα έχει τη δυνατότητα να αντλήσει πληροφορίες για το ιδιαίτερο οικοσύστημα της περιοχής (π.χ. χάρτες βιοποικιλότητας) και κυρίως για τα ψάρια. Το μεγάλο αυτό επίτευγμα όπως περιγράφηκε, οφείλει σε σημαντικό βαθμό την ύπαρξη και συνεχή ανανέωση και ροή πληροφορίας σε ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων από όλον τον κόσμο. Έτσι, σήμερα η FishBase αριθμεί πάνω από 1000 συνεργάτες, τόσο επιστήμονες όσο και ερασιτέχνες (π.χ. φωτογράφους, δύτες, παρατηρητές ψαριών) και προσβλέπει στην εθελοντική συμμετοχή όλων μας με κάθε είδους πληροφορία που θα μπορούσε να φανεί χρήσιμη. Αλλά και αν κάποιος θέλει, θα μπορούσε να “υιοθετήσει” ένα είδος (“Sponsor a species”), επικοινωνώντας με το συντονιστή της FishBase, Rainer Froese (e-mail: rfroese@ifm-geomar.de). www.fishbase.org  Βιβλιογραφία Froese R. and Pauly D. (1990) FishBase: an information system to support fisheries and aquaculture research. Fishbyte 8, 21-24. Froese R. and Pauly D. (eds.) (1994) FishBase user’s manual, a biological database on fish. ICLARM Software 7, pag. ver. ICLARM, Manila. 129 pp. Froese R. and Pauly D. (eds.) (1998) FishBase 98: Concepts, design and data sources. ICLARM, Manila. 293 pp. Froese R. and Pauly D. (eds.) (2000) FishBase 2000: Concepts, design and data sources. ICLARM, Manila. 344 pp. Froese R. and Pauly D. (eds.) (2004). FishBase. World Wide Web electronic publication. www.fishbase.org, version (03/2004). Ποταμιάνος Θ. (1983). Εδώ βυθός! 7η Έκδοση – Βιβλιοπωλείο της «Εστίας», Ι. Δ. Κολλάρου & Σιας Α.Ε., 236 σελ.  πηγή : http://www.biology4u.gr

 

Συντήρηση εξοπλισμού ψαρέματος

ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥ ΜΕ ΑΠΛΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ

Είναι πολύ βασικό να μπορούμε να προστατεύουμε τον ψαρευτικό μας εξοπλισμό, ώστε να είναι πάντοτε «έτοιμος για δράσεις».

Όπως όλοι γνωρίζουμε, το αλάτι είναι ο εχθρός των εργαλείων μας και οπωσδήποτε δεν θα πρέπει να το αγνοήσουμε, γιατί σίγουρα, αργά ή γρήγορα, θα κάνει τη ζημιά.

Πιο κάτω θα προσπαθήσω με απλά βήματα και ενέργειες να εξηγήσω πώς μπορούμε όλοι μας να προστατεύσουμε τον εξοπλισμό μας από το θαλασσινό νερό. Θα δείτε ότι δεν χρειάζονται ειδικευμένες τεχνικές, ούτε εργαλεία, ώστε να έχουμε τον εξοπλισμό μας πάντα σαν καινούργιο.

Βοηθήματα για τη συντήρησή μας: 

  γλυκό νερό, πανί μαλακό, κομπρεσέρ αέρος ή spray αέρος, μαλακό ή μέτριο μικρό πινέλο, βαζελίνη ή γράσο γενικής χρήσεως, spray λιπαντικό-αντισκωριακό.

Μηχανισμός: το κυρίως εργαλείο για τα ψαρέματά μας. Εδώ χρειάζεται η προσοχή μας και λίγος χρόνος για τη συντήρησή του. Μετά από κάθε ψάρεμα, θα πρέπει οπωσδήποτε να τον ξεπλένουμε με γλυκό νερό. 

Καλό θα είναι το νερό να είναι χλιαρό. Εάν υπάρχει κομπρεσέρ αέρος, τότε ακολούθως θα φυσήξουμε, ώστε αφενός να το στεγνώσουμε αλλά και να απομακρύνουμε τυχόν άμμο ή άλλους λεκέδες που πιθανόν παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια του ψαρέματος. Επίσης, θα ξεπλύνουμε καλά και την πετονιά μας που βρίσκεται τυλιγμένη στην μπομπίνα. Εάν δεν υπάρχει κομπρεσέρ διαθέσιμο, τότε ένα spray αέρος είναι ό,τι καλύτερο. Ιδιαίτερη προσοχή και σχολαστικότητα χρειάζεται στα κινητά μέρη του μηχανισμού, ώστε να βεβαιωθούμε ότι αυτά έχουν καθαριστεί καλά. Αυτά τα λίγα όσον αφορά στην εξωτερική συντήρηση του μηχανισμού. Ας πάμε και λίγο σε έναν πιο εξειδικευμένο τρόπο, που δεν χρειάζεται να ακολουθείται συνεχώς. Αφού ξεπλύνουμε τον μηχανισμό μας και τον στεγνώσουμε με αέρα ή και με ένα μαλακό πανί, τότε θα αρχίσουμε με προσοχή να αφαιρούμε τα κομμάτια τού μηχανισμού τα οποία αφαιρούνται. Το λέω αυτό γιατί καλό είναι να μην επιχειρήσουμε να αφαιρέσουμε τίποτα αν πρώτα δεν γνωρίζουμε.

Αφαίρεση της μπομπίνας: 

η αφαίρεση θα επιτευχθεί είτε πιέζοντας το κουμπάκι που βρίσκεται στο επάνω μέρος της ή, σε άλλη περίπτωση, ξεβιδώνοντας τα μπροστινά φρένα. Αυτό εξαρτάται πάντοτε από το μοντέλο μηχανισμού που έχετε. Μόλις γίνει αυτό, τότε θα καθαρίσουμε τον άξονα από τυχόν ακαθαρσίες,

  Καλό θα είναι μετά το πέρας της συντήρησης να χρησιμοποιήσετε το spray λίπανσης για να ψεκάσετε όλες τις βίδες του μηχανισμού, καθώς και όλο το σώμα. Σε πολλά μοντέλα θα δείτε ότι αφαιρώντας το μπροστινό κάλυμμα θα αφαιρεθούν μαζί και τα πίσω φρένα. Οπότε προσοχή και εδώ χρειάζεται ώστε αυτά, αφού συντηρηθούν, να μπουν στη σωστή θέση.

  θα αφαιρέσουμε τα παλιά γράσα και θα ξεπλύνουμε με γλυκό νερό. Αφού στεγνώσουμε την περιοχή, θα χρησιμοποιήσουμε κοινή βαζελίνη για να λιπάνουμε τον άξονα και τα  γρανάζια˙ εδώ χρειάζεται προσοχή στα κινητά μέρη, ώστε να μην τα αφαιρέσουμε και δεν γνωρίζουμε πώς θα τα επανατοποθετήσουμε.  Κατά τακτά χρονικά διαστήματα καλό θα είναι να ξετυλίγετε την πετονιά της μπομπίνας και να καθαρίζετε το εσωτερικό της. Καλό είναι, επίσης, να μπατάρατε και την πετονιά σας, δηλαδή τη μέσα πετονιά που δεν ξετυλίγεται κατά το ψάρεμά μας να τη χρησιμοποιήσουμε. Εάν υπάρχει και εφεδρική μπομπίνα, τότε καλό είναι να τη χρησιμοποιούμε και αυτήν.

Αφαίρεση του περιστροφικού μηχανισμού: 

αφού αφαιρέσουμε την μπομπίνα, θα δούμε ένα παξιμάδι κάτω ακριβώς από τον κεντρικό άξονα. Αυτός πολύ εύκολα ξεβιδώνεται με το αντίστοιχο κλειδί. Στο προκείμενο παράδειγμα χρησιμοποίησα Νο 12. Μόλις το λασκάρετε θα δείτε ότι ο περιστροφικός μηχανισμός αφαιρείται. Για να το βγάλετε όμως τελείως από το σώμα θα χρειαστεί να αφαιρέσετε και τον πύρο από τον κεντρικό άξονα. Πάντα, όμως, επαναλαμβάνω ότι μηχανισμός με μηχανισμό διαφέρει και σίγουρα θα πρέπει να συμβουλευτούμε και το εγχειρίδιο του κατασκευαστή. Αφού γίνει αυτό, τότε θα καθαρίσουμε με προσοχή τα εσωτερικά του και θα απομακρύνουμε τυχόν λεκέδες. Αυτό επιτυγχάνεται είτε με το πανί είτε με το πινέλο. Θα φυσήξουμε με αέρα και ακολούθως θα λιπάνουμε όλα τα αφαιρούμενα μέρη με λιπαντικό ή χρησιμοποιώντας βαζελίνη. 

Αφαίρεση του μοχλού κίνησης (χερούλι): 

πάλι αυτό εξαρτάται από το μοντέλο του μηχανισμού που διαθέτετε. Συνήθως υπάρχει μια βίδα ακριβώς απέναντι από το χερούλι που το κρατάει στο κυρίως σώμα του μηχανισμού. Εάν την ξεβιδώσουμε, τότε απελευθερώνουμε το χερούλι. Μόλις γίνει αυτό, τότε θα ξεπλύνουμε το χερούλι, θα φυσήξουμε με αέρα ανάμεσα στην τρύπα του άξονα και, ακολούθως, με τη βοήθεια ενός spray λίπανσης WD40 ή με άλλο προϊόν λίπανσης, λιπαίνουμε τόσο τον άξονα του μοχλού, όσο και ανάμεσα στην τρύπα. Εδώ να πούμε ότι μπορείτε να βρείτε και γράσο γενικής σε σωληνάριο, που σίγουρα βοηθάει στην αποτελεσματική λίπανση του μηχανισμού, αφού μπορεί να εισχωρήσει σε σημεία που δεν πάει το χέρι.

Συντήρηση του κυρίως μηχανισμού (συνιστάται μόνο σε άτομα που γνωρίζουν): με πολύ μεγάλη προσοχή θα αφαιρέσουμε το μπροστινό κάλυμμα του μηχανισμού. 

Προσοχή χρειάζεται ώστε ο μηχανισμός να βρίσκεται σε οριζόντια θέση. Μην επιχειρήσετε να αφαιρέσετε κάλυμμα ενώ ο μηχανισμός είναι σε πλάγια θέση, γιατί υπάρχει κίνδυνος όλα τα κινητά μέρη που απαρτίζουν τον μηχανισμό να βρεθούν στο τραπέζι. Αυτό γίνεται αφενός μεν για τη συντήρηση του μηχανισμού, αλλά και για να στεγνώσουμε τον χώρο, αφού σίγουρα συσσωρεύεται υγρασία. Εφόσον το επιτύχουμε και αφαιρέσουμε το κάλυμμα, με ένα στεγνό πανί καθαρίζουμε μόνο την εσωτερική επιφάνεια του καλύμματος. 

Έπειτα, προσπαθούμε να καθαρίσουμε με τη βοήθεια του πινέλου τυχόν λεκέδες, μόνο αυτούς που είναι ορατοί, και δεν επιχειρούμε ποτέ να αφαιρέσουμε κινητά μέρη εάν δεν είμαστε γνώστες. Μπορούμε να φυσήξουμε ελαφρά με αέρα και τέλος να λιπάνουμε όλα τα κινητά μέρη, είτε με λιπαντικό είτε με βαζελίνη ή γράσο γενικής χρήσεως.

Αυτά, εν ολίγοις, όσον αφορά στη συντήρηση του μηχανισμού μας. Με αυτόν τον τρόπο μαθαίνουμε πώς να λύνουμε και πώς συναρμολογούμε τον μηχανισμό μας και, φυσικά, τη σωστή συντήρησή του. Βέβαια, για βλάβες, καθώς και για πιο εξειδικευμένους τρόπους συντήρησης, καλό θα είναι να απευθυνόμαστε στα διάφορα συνεργεία, που σίγουρα γνωρίζουν πολύ περισσότερα.

πηγή : http://www.waterboys.gr

Λυθρίνι

Το λυθρίνι (επιστημονική ονομασία Pagellus erythrinus - Παγέλλος ο ερυθρίνος (Linnaeus, 1758)), είναι ένα από τα ψάρια τα οποία έχουν μεγάλη κατανάλωση στο ευρύ κοινό και θεωρείται από τα ιδιαιτέρως εμπορικά είδη. Μπορεί να το συναντήσει κάποιος και με άλλες ονομασίες, όπως για παράδειγμα Sparus erythrinus (L.) και Pagellus canariences (Valenciennes, 1838) που είναι συνώνυμες ονομασίες.

 Συστηματική ταξινόμηση

Βασίλειο:	Ζώα (Animalia)
Συνομοταξία:	Χορδωτά (Chordata)
Υπερομοταξία:	Οστεϊχθύες (Osteichthyes)
Ομοταξία:	Ακτινοπτερύγιοι (Actinopterygii)
Τάξη:	Περκόμορφα (Perciformes)
Οικογένεια:	Σπαρίδες (Sparidae)
Γένος:	Παγέλλος (Pagellus)
Είδος:	P. erythrinus

Βιότοπος

Το λυθρίνι είναι είδος βενθοπελαγικό, το οποίο συναντάται σε παράκτια και βαθιά νερά στον Ατλαντικό Ωκεανό από τη Νορβηγία και τη Μεγάλη Βρετανία, μέχρι και τη Μαδέρα και τα Κανάρια νησιά. Συναντάται σε όλη την Ευρώπη, αν και λιγότερο στις ευρωπαϊκές χώρες βορειότερα. Στην περιοχή της Μεσογείου όμως συναντάται παντού και όπως αναφέρθηκε ήδη, έχει μεγάλη εμπορική σημασία. Το βάθος που το συναντάμε συνήθως είναι γύρω στα 20 με 100 μέτρα, αν και μπορεί να βρεθεί και σε βάθη 200-300 μέτρων.

Ανατομία - Μορφολογία

Το σώμα του λυθρινιού είναι επίμηκες και συμπιεσμένα πλευρικά. Το κεφάλι του είναι σχετικά μικρό και κυρτό, κάτι το οποίο είναι περισσότερο εμφανές στα ενήλικα άτομα και το στόμα του βρίσκεται κάπως χαμηλά. Η διάμετρος του ματιού είναι η μισή σε σχέση με το ρύγχος του το οποίο είναι το λιγότερο διπλάσιο αυτής, αλλά και κωνικού σχήματος. Τα δόντια του είναι μυτερά. Το ραχιαίο πτερύγιο του λυθρινιού περιλαμβάνει 8-10 σκληρές ακτίνες και 10-11 μαλακές ^[1]. Η δεύτερη και η τρίτη ακτίνα ξεχωρίζουν από τις υπόλοιπες λόγω του ύψους τους και μάλιστα η τρίτη σκληρή ακτίνα είναι αυτή η οποία διακρίνεται ιδιαιτέρως. Τα πλευρικά του πτερύγια είναι αρκετά μακριά και φτάνουν μέχρι περίπου στη μέση του κορμού του ψαριού. Έχει δύο κοιλιακά πτερύγια και ένα εδρικό. Το χρώμα του είναι ελαφρώς ροζ και περισσότερο κόκκινο κάτω από τα βράγχια, αλλά έχει και μια υποψία χρώματος ασημί με μικρές μπλε κηλίδες στη ράχη του. Το ουραίο του πτερύγιο έχει δύο ίσους λοβούς.

Το είδος αυτό μπορεί να φτάσει και τα 60 cm σε μήκος και τα 3 kg σε βάρος, αν και συνήθως το μέσο μήκος είναι τα 25 cm. Το μέγεθος αλίευσής του όμως είναι συνήθως τα 10-30 cm. Βεβαίως, αυτό έχει άμεση σχέση με το βάθος αλίευσης του είδους. Σε μεγαλύτερο βάθος συναντούνται μεγαλύτερα άτομα του συγκεκριμένου είδους^[2].

Αναπαραγωγή

Το λυθρίνι είναι είδος ερμαφρόδιτο (πρωτόγυνο). Το είδος ξεκινάει ως θηλυκό και στην πορεία αλλάζει και γίνεται αρσενικό. Συνήθως μέχρι και τα 13 cm τα άτομα είναι θηλυκά σε ένα ποσοστό της τάξεως του 100% , το οποίο στη συνέχεια αλλάζει και σταδιακά μετατρέπεται σε ποσοστό αρσενικών ατόμων. Όπως αναφέρεται, ορόσημο είναι τα 16 cm στα οποία είναι μοιρασμένα τα άτομα και που όταν πλέον φτάσουν τα 23 cm όλος ο πληθυσμός σε αυτό το μήκος είναι αρσενικός.

Βεβαίως, πρέπει να αναφερθεί ότι υπάρχουν παραδείγματα τα οποία μας αναφέρουν ότι δε γίνεται αλλαγή φύλου σε όλα τα άτομα και ένα αρκετά σεβαστό ποσοστό (17%) παραμένει θηλυκό σε όλη τη διάρκεια της ζωής του^[2]. Η ολοκλήρωση της αλλαγής φύλου πάντως, γίνεται περίπου σε ηλικία 3 ετών και όταν το μήκος φτάσει τα 17 cm^[1].

Συνήθως, αναπαράγεται την άνοιξη, αλλά η αναπαραγωγική του περίοδος διαρκεί από την άνοιξη έως και το φθινόπωρο. Υπό κατάλληλες συνθήκες μπορεί να εμφανίσει μέχρι και δύο αναπαραγωγικές περιόδους στη Δυτική Μεσόγειο^[1]. Οι καιρικές συνθήκες είναι αυτές οι οποίες μπορούν να το καθορίσουν αυτό και ιδιαιτέρως η βροχή την οποία προτιμάει το λυθρίνι.

Διατροφή

Το λυθρίνι είναι είδος παμφάγο. Κατά κύριο λόγο όμως τρέφεται με βενθικά ασπόνδυλα και μικρά ψάρια. Μπορεί να τραφεί όμως και με μαλάκια, οστρακοειδή και εχινόδερμα. Επιβιώνει σε πολλών ειδών πυθμένες (από λασπώδεις έως βραχώδεις) και εξαιτίας αυτού έχει μεγάλη ποικιλία και στη διατροφή του^[3].

Δεν είναι ψάρι το οποίο φέρει κάποια επικινδυνότητα κατά την κατανάλωσή του από τον άνθρωπο, διότι δεν περιέχει κάποιο δηλητήριο. Η μόνη ενδεχόμενη περίπτωση προβλήματος, ως προς την κατανάλωσή του, είναι όταν έχει τραφεί με δινομαστιγωτά (μονοκύτταρα φύκη) και η σάρκα του παρουσιάζει τοξικότητα ^[1].

Η σημασία του για την Ελλάδα

Στην Ελλάδα το λυθρίνι είναι είδος ιδιαιτέρως εμπορικό και συναντάται σχεδόν σε όλη την επικράτεια της Ελλάδας. Για την παράκτια αλιεία θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα είδη και λόγω της μεγάλης κατανάλωσής του έχει με αργά βήματα μπει και στο χώρο των υδατοκαλλιεργειών. Ακόμα και σήμερα όμως θεωρείται «νέο είδος» και δεν καλλιεργείται στην έκταση που καλλιεργούνται η τσιπούρα και το λαβράκι.

Για να γίνει κατανοητή η σημαντικότητα του είδους, αξίζει να αναφερθούμε σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το Τμήμα Γεωπονίας, Ιχθυολογίας και Υδάτινου Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, το Εθνικό Ίδρυμα Αγροτικής Έρευνας και το Ινστιτούτο Αλιευτικής Έρευνας από τον Ιούνιο του 2006 έως και το Μάιο του 2007 στον Παγασητικό κόλπο. Το λυθρίνι ήταν το είδος το οποίο αλιεύθηκε στην μεγαλύτερη, συνολική, ποσότητα από την τράτα βυθού (αλιευτικό εργαλείο) που χρησιμοποιήθηκε. Το Νοτιοδυτικό τμήμα του Παγασητικού Κόλπου θεωρείται ένα σημαντικό αλιευτικό πεδίο^[4]

πηγή:  http://el.wikipedia.org

Τσιπούρα

Τσιπούρα - Sparus aurata

Συστηματική κατάταξη:
Βασίλειο: Ζώα (Animalia)
Φύλο: Χορδωτά (Chordata)
Κλάση: Ακτινοπτερύγιοι (Actinopterygii)
Τάξη: Περκόμορφα (Perciformes)
Οικογένεια: Σπαρίδες (Sparidae)
Γένος: Sparus
Είδος: Sparus aurata

Μέγιστα μεγέθη: Η τσιπούρα μπορεί να φτάσει σε μήκος τα 70 cm ενώ το μεγαλύτερο δημοσιευμένο βάρος για ψάρι του είδους είναι τα 17,2 kg. Το ψάρι έχει μέγιστη ηλικία τα 11 χρόνια σε συνθήκες κράτησης.

Εξωτερικά χαρακτηριστικά: Η εμφάνιση του ψαριού είναι λίγο πολύ γνωστή. Μια μεγάλη μαύρη κηλίδα στο τέλος του βραγχιακού επικαλύμματος σε ένα ασημένιο φόντο, είναι το σήμα κατατεθέν της τσιπούρας. Το έντονο κυρτό προφίλ, δίνει στο ψάρι μια όμορφη αγριάδα και έναν αέρα κυριαρχίας. Οι κάθετοι ασημόγκριζοι χρωματισμοί που αποκτά το ψάρι όταν είναι λίγο νευρικό, όταν είναι σε περίοδο αναπαραγωγής ή όταν κυνηγά για να συλλάβει την τροφή του, ολοκληρώνει την εικόνα του ψαριού.

Βιολογία/Αναπαραγωγή: Η τσιπούρα είναι πρώτανδρο ερμαφρόδιτο είδος, δηλαδή γεννιέται πρώτα ως αρσενικό και μετά το πέρας περίπου 3 χρόνων κάνει αναστροφή φύλου και γίνεται θηλυκό. Έτσι στα πρώτα δύο χρόνια της ζωής της ως αρσενικό, έχει 20-30 cm μήκος και ζυγίζει γύρω στα 350-400 g. Στον τρίτο χρόνο, που γίνεται θηλυκό, το μήκος της είναι συνήθως 33-40 cm και ζυγίζει από 600 g και πάνω. Η αναπαραγωγή της τσιπούρας λαμβάνει χώρα από τον Οκτώβριο μέχρι και το Δεκέμβριο στην ανοιχτή θάλασσα. Ένα θηλυκό, μπορεί να γεννάει 20000-80000 αυγά καθημερινά κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Ο γόνος που θα βγει, θα κολυμπήσει στα ρηχά νερά, εκεί που μπορεί να βρει μεγαλύτερη ασφάλεια και αφθονία τροφής, όπου και θα μείνει μέχρι τον επόμενο Οκτώβρη. Μετά θα ενσωματωθεί στο αρχικό κοπάδι, θα λαμβάνει μέρος στην αναπαραγωγή και θα το ακολουθεί στις μετακινήσεις του. Κάτι αξιοσημείωτο για την τσιπούρα είναι ότι ενώ μπορεί να είναι σε διαδικασία αλλαγής φύλου από αρσενικό σε θηλυκό, μπορεί να τη διακόψει, και να ξαναπαράγει σπέρμα για την ερχόμενη αναπαραγωγική περίοδο.

Τόπος/τρόπος διαβίωσης: Η τσιπούρα σχηματίζει κοπάδια πολυμελή ή ολιγομελή, ενώ κάποιες φορές, μεγάλα θηλυκά άτομα μπορεί να βρεθούν να κυνηγούν μόνα τους για μια περίοδο. Τα βάθη που κινούνται συνήθως είναι μέχρι τα 40 μέτρα, ενώ το μεγαλύτερο βάθος που έχει εντοπιστεί ψάρι είναι τα 150 μέτρα. Παρ' όλα αυτά ψάρια 5 - 6 κιλά, είναι πιθανόν να τα βρούμε σε αρκετά ρηχά νερά, λιγότερο από 10 μέτρα. Το ψάρι είναι ευρύαλο και ευρύθερμο, αντέχει δηλαδή σε μεγάλες μεταβολές αλατότητας και θερμοκρασίας του νερού. Αυτό καθορίζει σε πολύ μεγάλο βαθμό τον τρόπο ζωής του, καθώς και που το συναντάμε. Πιο συγκεκριμένα, την τσιπούρα μπορούμε να τη βρούμε όχι μόνο στη θάλασσα, αλλά και κοντά σε εκβολές ποταμών, μέσα σε λιμνοθάλασσες και μέσα σε ποτάμια σε κοντινή απόσταση από τη θάλασσα. Πιο συγκεκριμένα βρίσκεται συνήθως σε επίπεδους βυθούς με τραγάνα, λάσπη ή φύκια καθώς και σε λιβάδια ποσειδωνίας. Προτιμά αυτούς τους βιοτόπους, γιατί εκεί βρίσκει πιο εύκολα την τροφή της η οποία αποτελείται από όστρακα κυρίως, όπως μύδια, στρείδια και κυδώνια, και πιο σπάνια από θαλάσσια φυτά και φύκη. Θα τη βρούμε επίσης να κινείται και σε βυθούς, με πέτρες και πλάκες (όπου μπορεί και να βραχώσει), που συνορεύουν με τα προαναφερθέντα περιβάλλοντα. 

 

πηγή :  http://www.greekdivers.com

Σαλάχι

Το σαλάχι ή σελάχι η κοινή ονομασία των είδων χονδριχθύων που ανήκουν στην υπέρταξη βατοειδή. Τα βατοειδή περιλαμβάνουν 500 είδη σε 13 οικογένειες. Είναι συγγενικά με τους καρχαρίες. Χαρακτηρίζονται από τα μεγάλα θωρακικά πτερύγιά τους.

Τα σαλάχια φτάνουν σε μεγάλο βάθος, βρίσκονται δε σχεδόν σε όλες τις θάλασσες. Το σώμα τους είναι ατρακτοειδές και φέρει μεγάλα πτερύγια που τα βοηθούν με διάφορες κυματοειδείς κινήσεις να κολυμπούν και να ελίσσονται πολύ γρήγορα. Είναι πεπιεσμένα στην κοιλιά και ο σκελετός τους είναι χόνδρινος.

Τα πτερύγια του σαλαχιού ενώνονται με το κεφάλι, ενώ το στόμα του βρίσκεται στο μέρος της κοιλιάς, έχει δε σχήμα εγκάρσιας τομής. Τα δόντια του είναι πριονωτά. Το δέρμα της ράχης είναι σκληρό μοιάζοντας με αυτό των καρχαριοειδών, είναι δε χρώματος γκρίζου, κιτρινωπού ή ελαιοπράσινου, φέρει δε σε ορισμένα είδη και κηλίδες.

Η όσφρηση και η όρασή του είναι εξαιρετικά αναπτυγμένες. Τα μάτια του βρίσκονται στη ράχη, ενώ σε ορισμένα είδη είναι τοποθετημένα πλευρικά στο κεφάλι, το οποίο καταλήγει σε ένα στρογγυλεμένο ρύγχος. Η αφή του βρίσκεται σε όλη την επιφάνεια του σώματος. Το σαλάχι έχει φάρυγγα και οισοφάγο μυώδεις και ισχυρούς. Το στομάχι του είναι σε σχήμα θυλάκου ενώ το έντερο του είναι μικρό σε μήκος και ευθύγραμμο. Το άκρο του σώματός του καταλήγει σε μακριά ουρά που μοιάζει με μαστίγιο, η άκρη της οποίας σε αρκετά είδη έχει δηλητήριο και σε μερικά ηλεκτρισμό. Αποτελεί ισχυρό όπλο αλλά και όργανο αναπαραγωγής.

Το μήκος και το βάρος τους ποικίλει ανάλογα με το είδος και φτάνει τα 7,6 μέτρα και τα 1.300 κιλά για το σαλάχι μάντα, το μεγαλύτερο σαλάχι. Πολλαπλασιάζονται με αβγά που γονιμοποιούνται μέσα στο σώμα του θηλυκού και παραμένουν εκεί μέχρι την επώαση, μετά 5-12 μήνες, ανάλογα με το περιβάλλον. Τα μικρά σαλάχια βγαίνουν τότε ζωντανά από το σώμα του θηλυκού.

Τα σαλάχια είναι σαρκοφάγα και επιτίθενται σε κοπάδια ψαριών τρώγοντας μεγάλες ποσότητες. Μερικά είδη θεωρούνται επικίνδυνα για τον άνθρωπο.

Τα σαλάχια ψαρεύονται για τη σάρκα των πτερυγίων τους , που είναι εξαιρετικά εύγευστη, αλλά και για το δέρμα τους, ενώ απο το συκώτι τους εξάγεται έλαιο πλούσιο σε βιταμίνη D.

πηγή :  http://el.wikipedia.org

Τρίτη 11-09-2012

Το τηλ. χτύπησε και μετά από 20'' είχαμε ήδη κλείσει ραντεβού για ακόμα ένα ψάρεμα. Θα πηγαίναμε για ένα βραδινό ψάρεμα με ψυχολογία ανεβασμένη μετά το σπάσιμο του φράγματος των 100 ψαριών την τελευταία φορά. 

Το βράδυ ξεκίνησε ήρεμα με μερικές λίγδες που ξεκίνησαν να γεμίζουν τον κουβά. Ο Σάκης πιο ζωηρός έφερνε με μεγαλύτερη συχνότητα ενώ ο Νικήτας πάλευε με τα παράμαλα. Όλα κυλούσαν ήρεμα μέχρι που ο Σάκης δέχτηκε τρελό χτύπημα. Ξεκίνησε να φέρνει κάτι μεγάλο...τόσο μεγάλο που μετά από λίγο αναγκάστηκε να αφήσει το καλάμι και να αρχίσει να μαζεύει με τα χέρια. Ο Νικήτας παράτησε και αυτός το καλάμι του και κοιτούσε ανυπόμονος να δει τι επρόκειτο να ανέβει στη βάρκα. 

Ένα σαλάχι γύρω στα 5 κιλά έκανε την εμφάνιση του. Προσπαθήσαμε να βρούμε τρόπο να το βάλουμε στη βάρκα και σκεφτήκαμε να το ρίξουμε στην τρύπα της άγκυρας καθώς δεν υπήρχε ούτε απόχη αλλά ούτε και γάντζος. Την ώρα ομώς που σήκωνε ο Νικήτας την πετονιά για να το βάλει μέσα, το βάρος του ψαριού μαζί με ένα τίναγμα του, το απαγκίστρωσε. Ήτανε το πιο μεγάλο ψάρι που θα έμπενε στη βάρκα. Πήραμε το μάθημα. Πότε ξανά χωρίς απόχη !

Η συνέχεια ήταν το ίδιο συναρπαστική. Μετά από λίγη ώρα ο Νικήτας πήρε και αυτός ένα δυνατό τσίμπημα λίγο πριν το ανέβασμα για δόλωμα. Ένα αρκετά μεγάλο καβούρι είχε πιαστεί. Τρομερό ! Μέχρι το τέλος της βραδιάς τα καβούρια έγιναν δύο στον κουβά και ακόμη δύο που έκαναν την εμφάνιση τους δίπλα στη βάρκα.

Ένα μικρό καλαμαράκι τέλος εμφανίστηκε για να έρθει να συμπληρώσει την ομορφιά της θάλασσας αυτό το ωραίο βραδινό. Ήταν μια τόσο διαφορετική ψαριά, τόσο ξεχωριστή! Τελική συγκομιδή 24 ψάρια, 2 καβούρια + η ανάμνηση του σαλαχιού !

Megapsarades μου έρχονται καλύτερα !!!

Σάββατο 01-09-2012

Ήρθε και ο Σεπτέμβριος και οι megaψαράδες κανόνισαμε να πάμε για ακόμα ένα ψάρεμα. Σάκης, Νικήτας και Μιχάλης ξεκίνησαμε να αγκιστρώνουμε περίπου στις 07:00 το πρωί του Σαββάτου με γαρίδα και ζωντανό μαμούνι. Ήταν η πρώτη φορά που δοκιμάζαμε να ποτίσουμε τη γαρίδα με ελαιόλαδο καθώς είχαμε ακούσει και διαβάσει ότι τραβάει τα ψάρια. 

Σε βάθος μόλις 17 μέτρων περίπου κάναμε αραξιά και τα τσιμπήματα ξεκίνησαν κατευθείαν. Η αλήθεια είναι ότι το μαμούνι απέδωσε καλύτερα σε όλη τη διάρκεια της ημέρας και μας έβαλε σε προβληματισμό για το τι θα χρησιμοποιήσουμε την επομένη. 

Ο κουβάς άρχισε να γεμίζει αργά και σταθερά με τον Μιχάλη να πέρνει τα πρωτεία και να είναι ρίξε-βγάλε. Περίπου στις 12 και ενώ τα τσιμπήματα είχαν ηρεμήσει ο Νικήτας πέρνει ένα δυνατό τσίμπημα και ξεκινάει να φέρνει...2 λίγδες μαζί. Μετά από δευτερόλεπτα ο Μιχάλης ξεκίνησε να φέρνει κι αυτός κάτι μεγάλο. Το καλάμι είχε λυγίσει και οι 3 λίγδες που ξεπερνούσαν όλες τα 16 εκατοστά ήτανε αγκιστρωμένες στο καλάμι του. Ήτανε γεγονός ότι πέσαμε σε κοπάδι από τσιπούρες.

Μία καταπληκτική ημέρα με ελαφρό ανέμι που θα θυμόμαστε για πολύ καιρό. Έρχονται φυσικά και καλύτερα!

Τελική συγκομιδή : 54 ψάρια ( λίγδες, λιθρίνια, σπάροι και σαφρίδια). Ρεκόρ ποιότητας για τους megaψαράδες. Παρακάτω μερικές φωτογραφίες.